Jubilaris Marc Gerards
Interview door Cato Cleeremans - uit Voetlicht naar aanleiding van Les Lacs
Dag Marc, van harte proficiat! Je bent 70 jaar geworden en je staat 50 jaar op de planken. Van een jubileum gesproken! Hoe is jouw liefde voor het theater ontstaan?
Door mijn mama Jacqueline Maes! Ze speelde al bij het KVT in de jaren 40. Onze voormalige voorzitter Louis Bondroit vroeg haar na een 'acteerpauze' om terug te keren naar de bühne en in 1972 was ik aan de beurt. Al was mijn echt debuut op de planken reeds in 1953, in de buik van mijn mama! Ik ben gestart in het Begijnhof, waar het publiek niet in zachte blauwe zetels zat zoals nu, maar op harde kerkstoelen. Ik begon als regieassistent bij het stuk 'Mazelen' en mijn eerste echte rol was 'Alva' in de 'Paradijsvogels.
Zat de organisatie toen al zo in elkaar als nu?
Absoluut niet! In die tijd deed iedereen alles. Decorbouw, bardienst, kaartenverkoop… Ik werd ooit gevraagd om de scène wit te verven, maar toen ik de emmer met verf omstootte op de nieuwe groene vilten tegels die klaarlagen naast de scène, mocht ik nooit meer helpen.
Je hebt een 50-tal toneelstukken op je CV staan, daarnaast was je ook jarenlang de productieleider van ons Tejaterateljee.
Ik heb bijzonder fijne herinneringen aan die tijd en ik ben heel fier als ik nu volwassen acteurs op onze bühne zie die bij mij de eerste stappen in hun toneelcarrière gezet hebben. Ik heb dat 19 jaar met heel veel plezier gedaan. Die 'snotapen' zien groeien vond ik geweldig. Ik heb trouwens nog altijd contact met heel wat jeugdspelers.
Welk genre ligt jou het meest?
Ik werd altijd gecast voor komedies omdat ik daar het meeste succes mee had. Ik werd Marc de 'smoelentrekker' genoemd. Ik had dolgraag wat vaker een serieuze rol gespeeld, maar ik werd er niet voor gevraagd: men zag mij te graag in een komedie. Wel heb ik in mijn beginjaren het geluk gehad om met de echte KVT-coryfeeën te mogen spelen. Ik denk daarbij aan Albert Vanaudenhove, Louis Bondroit, Marc Carlier en Toon Stikkers. Toon was ook grimeur, hij schminkte ons met een konijnenpoot!
Welk is je lievelingsstuk?
'Om nooit te vergeten', omdat ik daar zeven rollen in mocht vertolken - heerlijk stuk!
Dat kan ik alleen maar bevestigen, we stonden toen samen op de bühne, echt om nooit te vergeten! 50 jaar toneel, je kunt ons vast enkele leuke anekdotes vertellen.
Wel, in 'Het lijk is zoek' kreeg ik een echte helm van een harnas. De klep viel dicht en zat vast, ik zag niks meer. Ik zette enkele stappen in de verkeerde richting en landde op de schoot van een dame op de eerste rij. Verder moest ik ook eens met grote clownsschoenen door de zaal lopen. Ik bleef haken achter de handtas van een dame en werd de scène op gekatapulteerd.
Je was ook ondervoorzitter en je zetelde jarenlang in het bestuur. Samen met Gery organiseer je onze jaarlijkse KVT-dag en je staat op de planken. Drukke hobby!
Dat is zo, maar ik heb bij het KVT vrienden voor het leven gemaakt! Ik ben het na 50 jaar nog lang niet beu! En ik ben ook fier dat ik de derde viering van het KVT mag meemaken! 125 jaar, 150 en 175 jaar!!
Welke boodschap wil je graag nog meegeven?
Toneel spelen is een aanrader. Door te spelen ben ik ontbolsterd, durf ik praten voor een groep, durfde ik solliciteren, durf ik in de wereld staan.
Toneel is een prachtige hobby en het KVT is een fijne vereniging, ik zal er hoe dan ook altijd mee verbonden blijven.
We zouden het niet anders willen Marc! Dank je wel voor de fijne babbel en veel succes met 'Les lacs'!
Neem een kijkje op de archiefwebsite om te zien in welke stukken Marc meespeelde.
