Ludo Cockx (2011)

Jubileum van Ludo Cockx - interview uit 2011.

De Don Juan van het KVT, de levensgenieter bij uitstek, Ludo Cockx viert met de productie 'Schat, je bent een schat' 25 jaar toneel.

Ludo werd geboren op 7 juli 1959 in Tienen. Hij studeerde elektriciteit en ging na zijn studie aan de slag bij het AVV. Hij zette zijn carrière verder in de verzekeringssector als consultant in de uitvaartsector. Schrijnende verhalen hoort hij dan ook dagelijks, zijn knop 's avonds omdraaien is daardoor nood- zakelijk en hij vindt zijn uitlaatklep in ... het leven, toneel, zijn muziek, zijn vrienden ... Enfin, gelegenheid te over voor volgende babbel.

Ludo, hoe ben je in contact gekomen met theater?
25 jaar geleden werd ik ter gelegenheid van het Eeuwfeest van de kerk in Kapellen gevraagd voor de techniek van de productie 'De Muilentrekkers'. Het jaar daarop had ik een klein rolletje in 'Een vlo in het oor'.

Wanneer kwam de eerste "echte" rol?

Dat was 'Mijne papa is professor' in een regie van Wannes Vanderstukken. Na 8 jaar ben ik via Anita en Wannes in het KVT terechtgekomen en vertolkte ik een rol in 'Het begon op de eerste lentedag'.

Ludo, je bent ook een fervent muzikant/ zanger, hoe combineer je dat?
Wel, om de 14 dagen komen we samen met onze groep 'The Belgian Pickels', om te repeteren. Dat is telkens een gezellig onderonsje waarin ik me volledig kan uitleven. Op de vraag wat ik nu uiteindelijk het liefst doe,kan ik moeilijk antwoorden. Dat is grotendeels afhankelijk van de re- gisseur en van het stuk. Maar mijn ultieme droom is uiteraard een combinatie van beide: een musical.

Wat is jouw mooiste herinnering als je terugblikt op je carrière in het theater?

Ook dat is een moeilijke vraag, want ik heb alles graag gedaan, maar als ik er toch enkele moet opsommen. In 'De in- gebeelde zieke'. hadden we een gewel- dige cast waardoor de repetities al eens konden uitlopen tot in de vroege uurtjes. Maar ook 'Heksenjacht' zal me eeuwig bijblijven omwille van de bagage die ik daar meekreeg van Dirk Lavrysen. De kers op taart was voor mij evenwel, toen ik in 2007 door Ronny Verheyen werd gebeld voor de musical van Sonneveld in het Fakkeltheater. Hier vertolkte ik de rol van Johnny Jordaan en bracht ik een medley van 5 nummers. Mocht dat voor herhaling vatbaar zijn in het KVT, dan zou me dat heel gelukkig maken.

25 jaar toneel, doet dat iets met je?

Ik ben er uiteraard wel fier op, maar besef tegelijk dat het leven snel gaat en dat we ouder worden.

Voel je je oud?

Helemaal niet. Ik geniet elke dag van het leven. Ik hou van reizen, ben trouwens net terug van mijn tweede skivakantie dit jaar, ik hou van muziek, theater en ben een fervent motard. Tout court, ouder worden schrikt me niet af. Integendeel, het maakt de simpele dingen des te intenser.

Je hebt duidelijk heel wat hoogtepunten beleefd in het theater, maar waren er ook minder leuke momenten?

Het absolute dieptepunt was voor mij het overlijden van Jos Steverlinck. Dat heeft me enorm hard aangegrepen. De vooravond van zijn dood heb ik nog met Jos gerepeteerd. Het nieuws sloeg in als een bom. Ik herinner me nog exact waar ik was op het moment dat ik de bewuste telefoon kreeg. Ik heb me langs de kant van de weg gezet en was enorm van slag. De les die ik uit het voorval getrok- ken heb, is dan ook: "Het leven is veel te kort , genieten is de boodschap. Reizen, koken, muziek, op restaurant gaan, wijn proeven uit mijn bescheiden wijnkelder, of zoals vanavond een spelletje biljart. Meer moet dat niet zijn!"