Kim Tosseyn (2022)

Kim Tosseyn interview uit 2022

Dag Kim, meestal start ik mijn interview met "Jij bent een nieuw gezicht op onze KVT-planken, stel je jezelf even voor?" Bij jou ligt dat net even anders, ik mag starten met "Van harte proficiat Kim! Je speelt 30 jaar toneel!" Ons trouw publiek kent je dus, maar vermits we ook steeds weer nieuwe toneelvrienden mogen verwelkomen, hebben ook zij recht op een kennismaking met jou.

Dank je wel voor de felicitaties Cato! Inmiddels ben ik 43 jaar geworden en ben ik verhuisd naar Steenokkerzeel omwille van mijn carrière als Sales Manager bij een HR Techbedrijf.

Waar en wanneer startte jouw toneelcarrière?

Ik startte bij het KVT alsof het zo moest zijn! Wellicht kreeg ik het mee van thuis via mijn vader. De eerste productie was in 1992 met het Tejaterateljee in 'Jan Rap en z'n maat'.

Wat betekende die eerste toneelervaring?

Dat was een heel fijne ervaring, temeer omdat ik samen met enkele schoolvriendinnen en mijn nichtje speelde.

Het startschot voor jouw lange toneelloopbaan was gegeven?
Inderdaad! Snel daarna volgde 'Jungle book'. Ik herinner me nog levendig mijn rol als zingende aap 'King Louis' met een strooien rokje. Na mijn studies stond ik voor de eerste keer op de planken bij 'de volwassenen' in 'Le Préféré'. Zalige tijd! Ik vond het vooral heel fijn om telkens samen te zijn met een nieuwe groep mensen, iets op te bouwen en mee te groeien met alles wat er rond mij gebeurde. En vooral om altijd zò hard te kunnen lachen!

Wat betekent het KVT voor jou?

Het is voor mij altijd een soort van tweede thuis geweest, een evidentie. Ik heb me er altijd omarmd en gewenst gevoeld, van kleine dreumes tot nu. Aangezien mijn vader bijna een 'meubelstuk' was van het KVT, vond ik het allemaal heel vanzelfsprekend en ik kijk er met een heel goed gevoel op terug. Ook als serveuse heb ik me kostelijk geamuseerd met de barploeg. Ik zou zò willen terugkeren naar die tijden waar we niet naar huis gingen vóór 2u 's nachts.

Mijn eerste toneelervaring deelde ik inderdaad met jou en jouw papa Karel in 'Le Préféré'. Elke keer als ik in een stuk speel, denk ik aan de wijze raad die jouw papa me toen gaf als ik met knikkende knieën achter het doek stond. Wat heeft hij betekend voor jouw toneelcarrière?

Ik heb eigenlijk nooit nagedacht over het feit of toneel al dan niet iets voor mij was. Ik huppelde daar al rond toen ik 4 jaar was en ik miste geen enkele productie waar mijn vader in speelde. Doordat de zaal vaak overvol zat, mocht ik op de trappen zitten, het beste plekje! Ik vond het eigenlijk evident dat ik plots ook op de scène stond. Hij heeft vaak met mij mijn tekst gerepeteerd en zei altijd: "Komaan Kim, schpeuile moet 'r!". Of het nu goed of slecht was, het grootste applaus kwam van hem, soms stond ik daar met het schaamrood op mijn wangen. Nu denk ik daar uiteraard anders over: hij was mijn grootste fan en het voelde heel vreemd aan toen hij bij de première van 'Taffelpoezen' niet op de eerste rij zat...

Toneelspelen = uren repeteren en veel stress! Waarom doe je het jezelf aan?
Stress heb ik, denk ik, alleen de laatste minuut voor ik op moet, maar eens ik op de scène sta, verdwijnt dat als vanzelf. En repeteren vind ik heel fijn, het is een hobby als een ander. Ik heb het nooit als stresserend ervaren, ik zie het telkens als een nieuwe uitdaging. Door mijn zware job en het traject naar Diest en terug weegt het soms wel door, maar niets dat ik niet kan hè!

Welk toneelstuk heb je het liefst gespeeld?

Het eerste waar ik aan denk, is 'De Lintjes van Meneer Schutz', een biografie over het leven van Marie en Pierre Curie. De scène werd omgebouwd tot een levensecht laboratorium met echte chemische mengsels! Best spannend elke keer!

Maar ook 'Het Bewijs' was heel fijn om te doen... en het prachtige kostuumstuk 'Amadeus'. Heerlijk vond ik die kleren! Ik beleefde ook heel veel plezier aan 'Het Geheugen van Water'. In 'Het Derde Rijk in de Vierde Wijk' stond ik voor de laatste keer op de scène met mijn vader, onvergetelijk...

Is er een bepaald genre dat je minder aanspreekt of ben je voor alles te vinden?
Ik hou erg veel van goeie, droge humor, maar vind mezelf helemaal niet grappig. Ik mis ook de 'timing' die daarvoor zo belangrijk is. Het zwaardere genre vind ik dan weer net iets té gewichtig. Doe mij maar luchtig en cassant. Eigenlijk is mijn huidige vertolking van Karin in 'Drinking Alone' me op het lijf geschreven. Een cassante, sterke, ietwat solitaire persoonlijkheid met een heel klein hartje die zich voortdurend tussen twee gevoelswerelden bevindt.

Wat is jouw droomrol?

Elke rol waarvan het ervaren keuzecomité overtuigd is dat ik het aankan!

We kijken alvast erg uit naar 'Karin' in 'Drinking alone' en hopen je nog heel vaak te mogen tegenkomen op en naast onze bühne! Succes Kim!