Nicolas Overdulve oprichter

Om nu de immense puzzel met de vele kinderen duidelijk te maken zullen we beginnen bij de stamvader Nicolas - soms ook wel Nicolaus genoemd.

Voor het verhaal moeten we helemaal teruggaan naar Brouwershaven in Zeeland, waar Nicolas in 1801 wordt geboren. De juiste datum is niet opgetekend. Hij groeit er op en wordt molenaar. Hij huwt met de dienstmeid Johanna Catherina Klaassen (°1800 - †1829). Samen krijgen ze 5 kinderen. Het zit hen echter niet mee! Tussen 1826 en 1829 sterven 4 kinderen kort na hun geboorte:

• Machiel (°Terneuzen 1821 - †Gent 1878)
• Kornelis (1823 - 1826)
• Klara (Clara)Maria (1825-1829)
• Cornelis (1827-1829)
• Johannes Klaassen (1829-1829)

Nicolas is intussen verhuisd naar Antwerpen waar hij aan de haven gaat werken. De jongste dochter uit dat huwelijk, gesloten op 24/02/1821 te Terneuzen, werd dus in de Scheldestad geboren. Rond 1845 verhuist Nicolas naar Diest. Daarover vinden we terug dat hij werkt als bediende bij een aannemer van openbare werken, maar dat hij ook aan de bak komt als herbergierhouder van een zaal gevestigd aan de huidige Botermarkt - één van de 130 herbergen die de stad toen rijk was!

In Antwerpen overlijdt zijn echtgenote Johanna Klaassen om een ons onbekende reden. Hier start hij dan een tweede tak van de Overdulves op. Hij leert er namelijk Maria Theresia Schampaert (°1807) kennen - ze huwen en krijgen op hun beurt zes kinderen.

• Maria Jacoba (°Antwerpen 1832 - †Antwerpen 1832)
• Catherina Caroline (°Antwerpen 1833 - †Antwerpen 1834)
• Johanna Catherina (°Antwerpen 1838 - †Diest ?)
• Regnier Nicolas (°Antwerpen 1840 - † Komen 1907), overgrootvader van Therese
• Maria Ludovica (°Antwerpen 1843 - †1905)
• Maria Josephina (°Diest 1845 - †Luik 1879)

Johanna Catherina zal haar gezin uitbouwen in Diest waar ze op 20/12/1855 huwt met Justinus Degrol (°Diest 1837 - †?). Samen krijgen ze vier kinderen.

• Maria Theresia Degrol (°Diest 1856 - †Antwerpen 1890?)
• Ludovicus Nicolaus Degrol (°Diest 1862 - †?)
• Alphonsus Maria Degrol (°Diest 1866 - †?)
• Nicolaus Celestinus Degrol (°Diest 1871 - †?)

Regnier zal op zijn beurt de tak van de familie voortzetten in Komen.

Maria Ludovica leert in Diest Leonardus Baislin (°Wandre 1816 - †1905) kennen en op 21/07/1864 huwt ze met hem. Leonardus is militair gekazerneerd in Diest. Maria heeft een kind uit een vorige relatie: Maria Eleonora Francisca Overdulve (°Diest 1861 - †?). Die wordt bij het huwelijk erkend door Leonardus en ze neemt vanaf dan de naam Baislin over. Samen krijgen Maria Ludovica en Leonardus 5 kinderen.

• Theodorus Baislin (°Diest 1864 - † Oret 1940)
• Maria Catherina Baislin (°Diest 1866 - †?)
• Joannes Josephus Baislin (°Diest 1869 - †?)
• Noel Leonardus Baislin (°Diest 1871 - †?)
• Carolus Josephus Baislin (°Diest 1873 - †?)

Theodorus Baislin zal deze tak van de familie verder zetten, maar niet in Diest. Hij verhuist naar Tervuren waar hij op 23/11/1901 huwt met Jeanne Craps (°Tervuren 1862 - †?). Hij huwt een tweede keer met Marie Wayens (°Oret 1873 - †Oret 1960)
Aangezien ook hij sterft in Oret, mogen we aannemen dat hij bij zijn tweede huwelijk verhuisd is naar Oret.

ls we even terugkijken, dan hebben we nog Maria Josephina Overdulve die haar gezin zal uitbouwen in Diest. Hier leert ook zij een militair kennen: Florimondus Edmondus Demaziere (°Noordpeene (FR) 1842 - †?). Ze huwen in Diest op 29/10/1868 en krijgen 3 kinderen.

• Maria Eleonora Demaziere (°Diest 1869 - †?)
• Carolus Ludovicus Demaziere (°Diest 1872 - †?)
• Francois Dieudonne Demaziere (°Luik 1866 - †?)

Omdat de geboorteplaats van François én de overlijdensplaats van Maria Josphina Luik is, vermoeden we dat - na zijn dienst in Diest - Florimondus met zijn gezin is uitgeweken naar de Vurige Stede.

Onze zoektocht naar (nog levende) nazaten van onze eerste voorzitter Nicolas Overdulve is dus grotendeels gelukt. De stamboom wordt verdergezet door de families Duthoy (hoewel die geen kinderen hebben), door Degrol en bij vervolg De Winter en door De Maziere. Want bij vonnis hebben ze hun naam in 1936 van Demaziere laten wijzigen in De Maziere. Voor zover we weten, zijn er dus geen erfgenamen meer in Diest, maar moeten we in Luik (De Maziere), Namen (Baislin), Brugge (De Winter), Waasten (Declercq) en Komen (Duthoy) gaan zoeken.

Waarom een Nederlander via Antwerpen naar Diest afzakte om aldaar een toneelgezelschap op te richten, blijft vooralsnog een raadsel, maar we gaan uit van de piste dat hij als herberghouder zekere voordelen kon bieden aan de vereniging. Bovendien is het best mogelijk dat hij één van de arbeiders was, die men in Antwerpen is gaan zoeken voor de aanleg van de vestinggrachten en van de vestinggordel rond Diest. HIj was bij de geboorte van zijn kinderen in Diest trouwens ingeschreven als bediende bij een aannemer van openbare werken.
De militairen gekazerneerd in Diest vertoonden soms ook toneeltjes. Als je weet dat 3 van zijn dochters getrouwd zijn met militairen dan kan heel deze puzzel wel eens in elkaar passen en er als gevolg hiervan een vereniging is gesticht.

Mogen we volgende oproep lanceren: "Herken je één van de namen en denk je familie te zijn van één van de afstammelingen van Nicolas, dan horen we het graag."

De opzoeking kwam tot stand dankzij:

• Het openbaar stellen van geboorte-, huwelijks- of overlijdensaktes van het nationaal archief te Brussel en openbare archieven in Nederland
• De bevestiging van opzoekingen door Staf Swinnen van de heemkundige kring te Diest
• Het aanleveren van enkele ontbrekende gegevens door Martin Mondelaers
• De heemkundige kring van Komen-Waasten

door Gery Spirinckx

MEER OVER THÉRÈSE DUTHOY

In januari 2023 werd Thérèse door de Krant van West-Vlaanderen uitgeroepen tot krak van het jaar in Komen. In de krant verscheen dit artikel.

BIOGRAFIE

PRIVÉ

Thérèse Duthoy is 78 jaar oud en trouwde nooit. Ze heeft geen kinderen en haar beide broers zijn helaas al een tijdje overleden. De kranige cafébazin heeft wel een vriend, maar het is vooral haar café die de trend van haar leven bepaalt.

LOOPBAAN

In haar jeugd kon ze starten aan het conservatorium van Tourcoing in Frankrijk, al besliste het lot anders over haar studies. 58 jaar geleden nam ze het café over van haar mama en ze verliet sindsdien haar toog niet meer.

VRIJE TIJD

Hobby's heeft Thérèse naar eigen zeggen niet: "Mijn café, dàt is mijn hobby. Tegen dat ik thuis ben, kruip ik in mijn bed en wanneer ik de ogen open, trek ik weer naar het café."

HET CAFÉ

"Het oudste café uit de ruime regio en een sterke dame achter de toog die van haar klanten zowel de grootouders, ouders, kinderen als kleinkinderen heeft zien opgroeien." Beter kan 'Au Mou Morel' niet worden omschreven. In meer dan 100 jaar is het café ongewijzigd gebleven en wordt nog steeds verwarmd met een ouderwetse kachel.

"Ongewijzigd is niet helemaal juist", verduidelijkt Thérèse Duthoy. "Na de Eerste Wereldoorlog hebben ze het café moeten heropbouwen, want alles was hier platgesmeten. Dan zijn er ook nog werken geweest in de jaren '90. Het was van moeten, want er vielen stukken uit het plafond en ik mocht er niet aan denken dat klanten gewond zouden raken. We hebben toen meteen de 'stoof' verplaatst, want die stond toen in het midden van het café. Nu staat diezelfde stoof netjes aan de zijkant, waardoor ik een extra tafel kon zetten." 58 jaar geleden kreeg ze de sleutels van het café in haar handen geduwd en in die bijna 6 decennia is ze steeds trouw op post gebleven. "Mijn moeder werd ziek en kon het café niet meer draaiende houden. Dus was het mijn taak geworden", blikt Thérèse terug. "Ondertussen sta ik hier nog altijd en aan mijn pensioen denk ik nog niet meteen. In al die tijd heb ik natuurlijk één en ander zien passeren, ja... Zo kreeg ik hier al verschillende internationale klanten over de vloer omdat mijn caféergens op internet werd gepubliceerd. En dan was er ook die ene heer die plots binnenkwam. "Moh, sta jij hier nog altijd?" was zijn vraag. "Blijkt dat het iemand was die 40 jaar geleden eens was gekomen om een koffie te drinken met mijn mama. We haalden wat herinneringen op en toen hij vertrok, heb ik hem gezegd dat hij in het vervolg geen 40 jaar meer moet wachten om eentje te komen drinken!"

DISCRETIE

Een kersverse titel op zak? Het is voor Thérèse, die vooral vanwege haar discretie bekend staat, even slikken. "Ik vat dat niet, waarom zou iemand überhaupt op mij stemmen? Er zijn toch veel meer mensen die écht belangrijke dingen doen en die dat dus meer verdienen? Ik heb in mijn hele carrière nooit publiciteit gemaakt voor het café - niet één letter - en dan krijg ik plots dergelijke titel toegestopt. Eigenlijk, het is 'du jamais vu'. Ik ga het van de klanten en van de mensen in de straat nogal mogen horen, hoe ik zo plots een vedette van de krant ben geworden!"

Terwijl ze haar verhaal vertelt, pikt een klant in. "Allez, Thérèse, je bent een lokale superster en zo ongeveer iedereen heeft je graag", lacht hij. "Als je wilt weten hoe geliefd ze is, volstaat het om eens met haar tot aan de beenhouwerij te stappen. Het is amper enkele honderden meters verder in de straat, maar als je met Thérèse op stap bent, duurt het bijna twee uur om er te geraken. En dan moet je natuurlijk ook nog terugkeren! Iedere paar seconden moet je stoppen om 'dag' te zeggen en een babbeltje te slaan!"