Jef Gombeer stuwende kracht achter de decorploeg
UIt Voetlicht nummer 5 van het seizoen 2014-2015
Dag Jef, kan je ons iets meer vertellen over jouw
toneelleven?
Wel, ik vertoef al 40 jaar actief in een theatervereniging,
weliswaar niet uitsluitend in het KVT. Mijn theaterverleden in
Duitsland telt namelijk ook mee! Na mijn regentaatopleiding
Lichamelijke Opvoeding was er in België bijzonder weinig werk te
vinden voor die mensen. We hebben dan ook snel de beslissing
genomen om naar Duitsland te verhuizen. Ik kon er aan de slag bij
het Ministerie van Onderwijs als opvoeder van de kinderen van de
militairen. Ik werd er gevraagd door de lokale toneelkring, die
hoofdzakelijk was opgericht door leerkrachten, om de decorploeg te
vervoegen. Destijds was dat nog zeer primitief met een eenmalige
voorstelling van 400 plaatsen.
Waarom zag men jou in die functie?
Ik ben van nature een handige Harry en nogal technisch aan- gelegd. Ik was eveneens verantwoordelijk voor licht en klank, wat het al tot een forse uitdaging maakte. Destijds hadden we niet zoveel middelen en was het quasi acrobatenwerk om lampen op te hangen.
Waarom zijn jullie tenslotte teruggekeerd naar België?
Wij zijn tot 1994 in Duitsland gebleven. De laatste jaren begon ik heel goed te voelen dat de opdrachten in Duitsland ten einde liepen, als gevolg van de nakende terugtrekking van onze troepen uit Duitsland. Iedereen begon zo stilaan zijn postje te zoeken in het thuisland. Dat bleef niet zonder gevolgen voor de toneelkring. We hebben nog van alles geprobeerd om de vereniging levendig te houden tot en met het laatste jaar. Ik heb zelfs nog drie stukken geregisseerd omdat we geen geschikte kandidaten meer vonden.
Hoe ben je dan uiteindelijk bij het KVT terecht gekomen?
Via Monique Gerards. Ik kende haar van de toneelkring in Duitsland. Ten tijde van 'De Parochie van Miserie' - anno 1996 - heeft ze me gevraagd om mee te helpen met de opbouw van de huisjes op de scène. Dat was tegelijk mijn eerste productie bij het KVT.
Is decorbouw zwaar werk?
De afgelopen 10 jaar zijn de decors veel moeilijker geworden. Er worden hogere eisen gesteld en de lat ligt nu eenmaal veel hoger. En met vijf (!) producties per jaar weegt dat soms wel zwaar door.
Welk decor beschouw jij als het pronkstuk?
Dat is een moeilijke vraag! Maar het laboratorium van 'De Lintjes van Meneer Schutz' vond ik bijzonder geslaagd. Ook de decors van Molière waren zeer goed gelukt. Maar over het algemeen ben ik nooit teleurgesteld geweest over een creatie.
Ben je van plan om dit tempo aan te houden?
Zeker! Na 20 jaar dienst voor het KVT ben je goed gerodeerd en ik doe het nog steeds graag.
Dan hopen we dat die wens nog voor vele jaren werkelijkheid blijft!
