Jubilarissen John Sere en Denise Laureys
Speech gegeven door Kathleen en Evelyn Nieuwets naar aanleiding van de viering.
Beste vrienden,
We zijn hier vanavond niet alleen samen voor de première van Viva la mama. Proficiat dames!
We vieren vandaag namelijk ook het 50 jarig jubileum van ons eigen powerkoppel.
John en Denise, Denise en John.
2 namen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn én met het KVT. Niet zozeer op het podium, waar iedereen op tijd en stond zijn applaus mag ontvangen, maar volledig achter de schermen, waar schouderklopjes en handgeklap veel zeldzamer zijn. Nochtans kunnen we duidelijk stellen dat zonder deze twee, het KVT lang zo'n hoge toppen niet zou scheren.
Zoals iedereen wel weet en waarschijnlijk ook kan zien, draaien wij 2 nog niet zo lang mee bij het KVT als John en Denise, dus van ons geen uitgebreide geschiedenisles over de wapenfeiten van deze 2 kastaars.
Voor deze gelegenheid openden we onze woordenboek nog eens. Bij het woord 'manusje van alles' verscheen prompt de foto van jou, John.
In '75 startte je als technieker, werd in '78 bestuurslid en in '84 ondervoorzitter. Van 1990 tot vandaag ben je onze président, onze voorzitter. Maar dekt dat woord de lading wel?
Boekhouder, geluidsman, klusjesman samen met Eddy, uw slangske bovenhalen om de leidingen te kuisen, klaarstaan voor alle mogelijke leveringen… Je bent van alle markten thuis! En ook overal aanwezig zoals in bestuur, leescomité, decor en zo veel meer.
Uiteraard zou zo'n engagement nooit mogelijk zijn als er geen straffe madame aan je zijde gestaan zou hebben.
Denise Laureys, koosnaam Deniseke, is dé vrouw die samen met jou voor jullie "KVT baby" ging zorgen.
Denise, jij volgde John naar het KVT, waar je eerst vooral achter de scène werkzaam was. Later werd je samen met Maria Brams verantwoordelijk voor het kledingmagazijn en nam je ook de bar onder je hoede. Daarnaast zorg je nog steeds voor de reservaties en heel veel administratieve taken, tot voor kort ook nog voor de bokes op de première en het eten bij recepties en de KVT dag.
En waar je nog het meest voor zorgt, dat is voor ons, de KVT leden. Als ba(a)rmoeder ben jij als een oermoeder voor ons allen. Jij bent de lijm in onze familie. Het beleg op onze bokes.
'Toch niet zonder jas naar buiten hè, sebiet zijt ge ziek' 'Zijt voorzichtig en niet langs de boskes' 'Zal ik u anders naar huis doen?'.
Altijd bezorgd om iedereen, altijd paraat om ieder van ons te helpen waar je kan en steeds met die eeuwige, prachtige glimlach van jou!
Naar analogie met "manusje van alles" zullen we dan ook een brief richten aan de Dikke Vandale om het lemma "mamatje van allen" toe te laten voegen, samen met jouw foto.
Naast echte werkpaarden zijn jullie ook altijd in voor een pleziertje op tijd en stond! Met een roze tutu dansen tijdens het free podium - onder luid gegrommel van John, 'ik heb ne pot met pissebloemen' uit volle borst meezingen, moppen vertellen aan de toog, een danske placeren ook al willen de heupkes niet meer zo goed mee de laatste tijd, genieten van 1 Carlsberg 1 met veel schuim en een waterke van 't schap of ne rum con miel na het tellen van de kas… Iedereen die jullie kent, zal zeker wel één of andere heerlijke herinnering aan jullie hebben.
En dan wordt pas duidelijk welke meerwaarde jullie voor ons allemaal hebben. Veelzijdigheid is een belangrijk deel van jullie levensfilosofie en onlosmakelijk verbonden met hoe jullie de dingen aanpakken, niet alleen hier in het KVT, maar ook voor jullie eigen familie en vrienden. Welk probleem er zich ook voordoet, nooit is het te veel om in te springen of te helpen daar waar nodig. Met de praktische insteek van jou, John en met een warme hand of een troostende schouder van jou, Denise.
Of de talloze trips met de Tenerife-girls. Je mocht dan misschien wel 14 dagen van huis zijn, toch was er altijd genoeg aardappelsla zodat onze président niet zou omkomen van den honger.
De afgelopen paar jaar ging het soms wat minder.
Corona hakte er serieus bij jullie en het gehele KVT in. Als een goede huisvader deed jij, John, alles wat er in je macht lag om ons vanop afstand op de been te houden. Blijf in uw kot, maar er waren voor jullie altijd twee koten die verzorgd moesten worden en waar altijd wel iets gedaan moest worden.
Helaas liet je gezondheid het hier en daar wat afweten, maar ook daar vochten en vechten jullie nog steeds dapper door. Opgeven staat niet in jullie woordenboek.
Wij weten ondertussen dat John zijn schouder niet naar de klote is door een ouderdomskwaaltje, maar door teveel Carlsberg te heffen en zo hebben we ook geleerd dat Denise haar gehoorprobleem een rechtstreeks gevolg is van teveel "Denise!".
Maar wat is dat nu eigenlijk, 50 jaar vieren? 50 jaar deel uitmaken van een complex geheel van mensen die gemotiveerd, aangespoord, getroost, geknuffeld (dat is duidelijk uwe rol niet, hé John), bewerkt en beheerd moeten worden. Het is starten met de postduif, afscheid moeten nemen van uw "madame" aan den telefoon op het einde van een voorstelling en nu gekluisterd zitten achter uwe computer om al die moeilijke toetskes te vinden. Het is een voortdurend veranderen van nieuwe technologie, die aangeleerd moet worden, meegaan met uwe tijd en op de hoogte blijven van nieuwe kansen en opportuniteiten en tegelijkertijd steeds opnieuw alles aftoetsen aan de waarden en normen die uw voorgangers belangrijk vonden. Maar met uw eigen stijl en als een team. Jullie samen, altijd samen.
Dit is dus zeker geen vaarwel, maar een ode aan het verleden, het heden en vooral aan wat nog komen gaat!
Want stoppen met het KVT, om het in uw eigen woorden te zeggen: Nee, dat gaat niet.
Wij allen tonen onze dankbaarheid, liefde en vriendschap misschien niet altijd en zeker niet genoeg, maar laat ons jullie voor eens en altijd duidelijk maken :
John en Denise, de ganse KVT familie ziet jullie enorm graag! Wij zijn oh zo trots dat wij onszelf jullie KVT kinderen mogen noemen.
Dikke merci voor alles en we hopen dat we nog vele jaren in jullie aanwezigheid zullen kunnen vertoeven!
